Şiir ağacıçağırdım geldi eğildi kulağıma fısıldadı bırak dedi çığırtkan tümceleri bir kaba koy sözcükleri kendin yoğur şiiri yüzün belirsin dize aralarında yürüyüşün, gezişin, sevişin izi görünsün kendinle savaşımın, ayrılıkların yer bulsun şiir ağacında çiçek açsın meyve versin insanı göreyim sözcüklerde düşleri kalmasın bir kuşun bakışında ayağı yere bassın dağa, taşa, köye, kente görülsün köreltilmiş bakışların ışığı imrensin ay sonuna kadar çık bu ağacın en ince uçlarına kırmadan incitmeden yaz anla sadece bir duygu ibaresi değildir şiir en ince yerinde kalbinde taşırsın onu iyi sula ağacını dibini kaz, çapala ölçülü ver suyunu kıvamı tutsun bir yanda duygun diğer yanda akıl ve düşünceler hiç sevmez emir edilmeyi, emri özgür bırak bir çevreye bağlama uçuşlarını öyle büyüktür ki bu dünya kocaman dünyalar sığar bir kaç kıtaya 22.03. 2015 / Nazik Gülünay |
Her zaman ki güzellikte ve ustalıktaydı severek okudum
Kutladım kalemini ustam
Yüreğine sağlık
__________________________________________Saygılar