özlemek ölmekmiş meğerbir tan vakti çiğ tanesi düşerken gözlerine ben kanarım ve senin haberin olmaz benden bütün suskulara astım lehçelerimi ta ki sen benim olana dek saat yine beş geçiyor sensizliğimi bana çok var daha kendimce bilirim ki turuncu bir keder volta attıkca benliğinde iki damla yaş düşecek ellerine a ğ l a m a ben ağlarım senin yerine bak yine yüzün düştü gönül penceremden içeriye bir kadının o bitmez çığlıkları eşliğinde ve vakit alaca bir akşam vaktidir bu vakitler değil mi hasretlere gebe şimdi ben demir atsam gönlündeki limanın bir köşesine hatta uzatsam tenimi teninin üstüne ve gözlerinde ufku seyrederken sessizce uyusam gözlerinin içinde ve sen bir dilek tutsan kendince bütün bilmeceler sende düğümlendikce ki gurbeti içimde gezdirdikce yokluğun bir dilekde benim için dilesen unutma senin özlediğin kadar bende özlerim seni her nefesimde şimdi sunak taşları ağlar halimize tanımsız sözler takıldıkca dilime bir sen düşersin sol yanıma ey sevdalım bir de bitmez özlemlerin takılır peşime ki her aşk kendi acısı yaşarmış özlemek ölmekmiş meğer Hasan İpek on sekiz mart ikibin onbeş |
şiir olması gereken yerde hasan cane eline yüreğine sağlık
yüreğimden yüreğine sevgilme