susma keje bana bir şeyler söylebundan sonra ... kör bir yürekle bakacağım hayata hayalin asıldıkca duvarlarıma ben susacağım bana bir şeyler söyle keje mesela! ez jide hezdikkim de şimdi arnavut kaldırımlı sokaklara düşer adımlarım gülüşünün güneşi kıskandırdığı bu saatlerde ki... ay yüzünü döner ve hep küserdi sana gönlüme ay misali doğuşunu kıskanırdı kendince ne kadar yorgunum biliyor musun ? keje tümcelerim içimde hep bir savaş halinde ve aynalardan bana akseden yüzüm kırgın biliyorum ki bu kırgınlık hasretini dirhem dirhem yaşattığın ömrüme susma be keje ayaklar altına serdiğim ömrümü unutacak mısın ? kaldırım üstlerinde bak yine gün kendi kısır döngüsünde kendini vuruyor saatler varmıyor bir türlü ikindi vakitlerine oysa ki daha yağmurlar yağacaktı saçlarına ve sen eğilip kulağıma sessizce ez jide hezdikkim diyecektin susma keje susma öyle şimdi ben sukunetine düştüğüm o günden beri duaya dönüyor dilim bütün hecelerimde ki gönlümün rüzgarlarına teslim olduğu yerde korkularıma belenmiş umutlarım ağlıyor sessizce ve ben şimdi sonsuzluğun uykularına yatsam hayalinle içimden bir şeyler koparken sessizce ve hazırda beni beklerken teneşir taşım susma keje susma bana bir şeyler söyle Hasan İpek yirmi beş şubat iki bin on beş |