üzgünüm
beni yokluğunla baş başa bıraktığın için
...........................................................


çıplak ayaklarıyla akşamlar inerken verandama
hayalin gezinip durdur aklımın dar sokaklarında
ve dudaklarım varmak istedikce sen kıyılarına
ateşle suyun dansı gibidir bende ki hasretin



yaşananları
çıkartıp da döksem ortaya ne fark eder ki



oysa ki
sadece sen alabilirsin beni bu benliğimden
sadece sen sökebilirdin beni asıldığım ilmekten
ben ki tek ellerim hasretini yaşamasınlar diye
ancak ellerimi ellerime düşte kenetleyebilirim



şimdi ben sensizliğimin sarhoşu olmuşum habersizim
göz yaşlarım biriktikçe göz çukurlarıma kederdeyim
ve sen sarı bir baharın müjdeçisi gibi gel koşarak
gel de razıyım istersen yağmur olsun kuçağında



ve ben...
yokluğunla yaralanmış öksüz bir çocuk gibiyim



şimdi
bütün aşklar bundan sonra eşkiyadır benim için
hasretin yine yağmalıyorken bütün ümitlerimi
ve...özlemin her gece kapılarımı zorladıkca bir bir
ben bu gece seni unutmayı deneyeceğim



utanmasam ağlayacağım şimdi
ama babam bana
erkekler hiç ağlamaz ki derdi




Hasan İpek
yirmi üç şubat ikibin on beş