GÜNEŞİN AYNASI
Ağlamaya utanıyor beyaz
Mağlubu olduğu siyahın önünde Çünkü; Güneşin aynasını kırdık Yansımıyor artık saçlarının ışıltısı Karanlık bir sis çöktü aniden zihnimize Çocuk kaleminde gülen yüzünün izi kaldı sadece Ay matemin de ölen ışığının Serenatın tınısı yok mehtapta Ya yakamozlar Sürçü lisan oldular şairlerin dilinde Uyuyor insanlar düşlerin rehavetinde Bir kıyamet sessizliğinin çemberinde Ve Hoş geldin karanlık diyor iblis Ateşi gözlerine pay etmiş Cüce kalmış insanlığın Yücelmiş kahpe yüreğinde Buyruklara amade Hazır nazır bir terennüm içinde Şakıyor cehaletin bülbülleri Hep aynı nakaratı yineleyerek Farz bilerek saklı yalanları Pamuk ipliği adaletin zırhını Kalkan yapıyor Savaşıyor adil sıfatıyla Beşerin yazdığı değil Tanrının kanunu bile Yerle yeksan kendinden bizar Akla zarar meczubun elinde Haklı kim Haksız kim Yargıcı nerede merhametin Bilmiyor kimse Ayan beyan şirkin davetiyesi Elden ele Dilden dile dolaşıyor Yaprak yaprak müsveddesi Dilek USTA |