TUT ELLERİMDEN
Haydi gidelim,’’ tut’’ ellerimden.
Kimsesiz bir köye selam verelim. Varsın tanımasın bizi hiç kimse Nasılsa dost buluruz üç ,beş güne.. Tepede bir ev bulalım. Ahşap bir kulübe olsun ,insan kokan. Geceleri rüzgar uğuldasın, Bizi uyutsun sallanan yaprak sesleri. Günümüzü aydın kılsın, Gözümüze giren güneş. İki köpeğimiz , bir kedimiz olsun. Kapı önündeki ağaçta özgür serçelerimiz. Kendi elimle hazırlayayım kahvaltımızı. Bahçemizde tahta bir masa, Demli çayımız,zeytinimiz olsun. Gözlerinden içeyim tiryakiliğimi. Ellerinden yiyeyim sevgi lokmamı. Gülüşün mest etsin, Sesin huzur versin gönül evime. Başka ne isterim senin olduğun yerde. Başlangıcı oldun varlığımın. Sonum da seninle yazılsın. Ben seninle doğdum, Mahşere kadar alın yazımsın.. Dilek USTA |
evet resim diyorum çünkü yaşamayı arzu ettiğiniz o yerleri mısralarda gördük
ve çok da beğendik
şiir gibi
şiiriniz gibi
yani şiir gibi yaşadık işte :)
tebrikler şairem