GELİNCİK KIZILI
Ağıtları beleyip gömdük
Yedi kat yerin dibine Dehlizlere gizledik yaslarımızı Artık Siyah gülüşlerimiz karanlığa çeviriyor günü Hangi yana dönsek kayıplarda kıblemiz Ve.. elimizi kolumuzu bağlıyor basiretimiz Bir bedevi tuvalini beyazdan kırmızıya boyuyor Her fırçanın kılıç darbesinde Bir masum sabi sesinin figanı var Umursuz yamyam zevkten dört köşe Ölümü yaşam diye darağacına asıyor Barut rengi gökyüzünün Gelincik kızılı bir ülkesi Asitle kurutmuşlar elvan çiçeklerini Ne kuş uçar ne kervan geçer artık Bu ceset tarlasından Şimdi ben !... Ödünç alsam bir martının kanatlarını Düşsem meneviş gözlü bir diyara Arkamdan gelir mi acaba Acuze ruhsuz bedenler Çeker mi tekrar saçlarımdan kendi cehennemlerine Korkuyorum korktukça ölüyorum Peki bu sessizlik Neyin korkusu Ruhuma çöreklenen Bir tütsü gibi Genzimi yakan ölümün mü tortusu İlahi adaletin yeganesi Kopart artık kıyametini Arzına gömülsün dünyanın Meczubu katili avanesi Dilek USTA |