...// Duydum ki güneşi göz bebeklerine hapis etmişsin Ne den üşüdüğüm belli oluyor sevgili.!
Günlerdir evine ekmek götüremeyen bir babanın Evde aç bekleyen çocuklarının kaygısı kadar büyüktü sensizliğim Esmer bakışlarımda demlenip İçime düşen yalnızlığım kadar acı Solumda yatan yokluğunun sızısı İki dudak arasına sıkışıp kalan sözcükler kadar yavan Geceyi kuşanan kimsesizliğimin soğuk duvarları Nefes aldıkça sağdan, soldan üstüme yürüdü İçim ürperdi, tüylerim diken diken Ellerim değil de Şu imansız yoksunluğunda Gözlerim ve yüreğim üşüdü.!
Gün oldu sözlerin döküldü kuruyan sen yanlarıma Filiz verir mi bilmem Bakışının esmer uğultusunda Kirpiğimden süzülüp yüreğe damlıyorsa emeğim Kuruyup, savrulan hayal döşeğinde Sol yanım vurgun yatıyor
Şu gözlerine hapis ettiğin güneşi gönder Etme yar.! Zamansızdı reva gördüğün zül Böyle olmamalıydı Hangi yöne dönsem Nereye gitsem Yolum sensizlik...
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Yolum Sensizlik şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Yolum Sensizlik şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.