YEŞERMEK KASIMLARDA….



Biz ki kasımlarda yeşeririz hepimiz…


Üşütmez fikrimizin zikri bizi
Toprağın misakı damarımızda gizli
Ha sarısından donmuş Sarıkamış
Ha dökülen denizlerin ılık İzmir’i yakılmış sularda…



Boğazda Çanakkale
Ey aziz Osmanlı
Kürdü Çerkez’i Laz’ı Türk’ü
Daralırken yaşamak az Mustafa Kemal gerek



Selanik’ten doğan bir güneş
Mavi parlak bir gelecek
Batarken tüm umutlar sen doğ yeniden
Adın on olsun yaşasın
Solsun dışarıdaki mevsimsel her şey…



Seni yaşatabilmek seni…
Kitabelerde hitabelerle
Değil resimler çizemezken seni
Anlamak beşi geçmeden seni…



Eşkali görülmemiş gölgeler satarken vatanı
Sarılmak tüm benliğindeki fikirlere
Avutamaz kasım döken yanlarımız
Biz üzülürken de yeşeririz aklımızda hep sen
Yüzünü görmek değil mesele ufkuna idrak (varmak) asıl düşünce…



İstikbal gökteki mavi gözlerinde
Sesin derin bir tılsım
Kim uyutabilir ki bizi kim
Sen söyledin biz içimizde yeşerttik…



Tenin çürüdü biz büyüdük ama sen hiç ölmedin
İçimizde derin o sözlerin
Yeşerdikçe yeşerdik saatler dokuzu beş geçe
Kasımlar bahardır filizlenmeye senle dolu
Kulaklarımızda derin o fısıltın,



“… memleketin dahilinde, iktidara sahip olanlar gaflet ve dalâlet ve hattâ hıyanet içinde bulunabilirler. Hattâ bu iktidar sahipleri şahsî menfaatlerini, müstevlilerin siyasi emelleriyle tevhit edebilirler. Millet, fakr ü zaruret içinde harap ve bîtap düşmüş olabilir.”



Tenin çürüdü biz büyüdük ama sen hiç ölmedin
İçimizde derin o sözlerin
Yeşerdikçe yeşerdik saatler dokuzu beş geçe
Her dakika sen hep kal aklımızda
Her kötü gün sana gebe
Mevcudiyetimiz sana amade
Az suskun çokça özlem var içimizde…