Yol...Ne zamandır art arda iki cümle kurmadık Bir çay bahanesiyle hatır bile sormadık Hatta eylülden beri yan yana hiç durmadık Bu ıramak değilse söyle bu haller niye Korkuyorum, sevmekten vaz geçmişsindir diye Onca kalabalıkta, bir tek sen yoktun neden İnsan kaynayan şehir tenhalaşırken hepten Serabı ötelemek ne zormuş hakikaten Hoş geldin diyemeden gözden kaybolmak hani Zeval vaktinden evvel âfâkta solmak hani Diyorsan kabahatin a’zâmi buldu bini Ne yaptım da incittim kırdım bilmeden seni Mademki kederdenmiş çehremdeki albeni İmâdan uzaklaşıp açık açık söyle de Ki hatamı bileyim durum böyle böyle de Mâziyi her anışta gözlerim dolup taştı Ağladığım günlerin haddi hesabı şaştı Kezâ görsen içimi hasret boyumu aştı Sükût ile canciğer olur muydun acaba Ya da arayıp beni bulur muydun acaba Hani bir geliversen, bakıversen yüzüme Önce inanmasam da gören iki gözüme Sonrası bahar yeli dokunurdu güzüme Fakat geçtiğin yoldan sen ki tekrar geçmezsin Geçsen de, artık beni yarenliğe seçmezsin... 9/11/14/NÜS |
Bu gün bu ilk şiirinizi çok beğeniyle destekliyorum..
Gönlüne sağlık.
Bu güzel şiiri yazan güzel insanı kutluyorum.
Selamlar..