İçtiklerimiz dinlediklerimizdi kimsesiz
Bir fincan dolusuna sığan kırk yıl
Küçükte olsa telvemiz
Kahverengisindeydik ikimiz (biz)
Kabarırdı hep cezve büyüklüğü yüreğimiz...

İki kişilik fincan dolusu kahvemiz
Senle ben birleşip olurduk biz...

Su toprağa
Kahve suya karışırdı
Başka kimseyi karıştırmadan
Kaşığındaki elerimiz karıştırırdı
Yarım kesme şekeri yaşadığımızı...

Uzayan yollarımız olurdu birleşen
Ters gitsede herşey
Üç vakte kadarken üç asır geçerdi
Süzülürdük dökülürdük
Dudak ucundan telvemiz...

Daha az önce soğusun diye üstüne yüzük
Isınsın diye içine umut doldurmadık mı
Şimdi uzatsan ellerini daha iyi ısanamaz mıydık...

Kırıktı herşey tuttuğum her şey gibi
Kulpu kırılmış kahve fincanım
Çay mı içmeliydim demlisinden y o k s a şiir mi
Kanmadan hiç bir şeye..

Kana kana sen gibi içeceğim olmalıydı
Bardağındaki cam gibi net bir yürek
ya da
Bir aşk
Kırık da olsa ucundan içilen
Sigara dumanı gibi odaya dolan
Bir düş bir fal...
Ve senli düşler...