Örerdi karanlıklar duvarlarını yalnızlığıma
Üstü açık, tavansız odalar
Dört köşeli, dik yokuşlardaydı gözlerim
Özlemlerim yıldız kaçkını türkülerime sızardı...

Zifirisi kundak olur geceye beşiğinde uyutmaz
Karadul zehri bir şiir şerbet olur ağzımda
Ağına takılır kuytusundaki ağlamaklar, damlalarımla
Lal kalır susarım susuzluğumda dudak kanatır içerim

Bulutları sular gözlerim, ellerim dokunurken açelyama
Açılırım yelkovanımdaki yelkenimle, zamansız parmaklarımla
Dokunur deniz bana, yakamozlu hatıralarımda
Mavi çarşaf serilir hüznüme, üzerimdeki üstüme


Üşürken düşerim düşlerimin omuzlarına
Yorgan yangını isli gölgeler takılır peşime
Ve dün gibi aklıma gelirken sen, ben yanarım uykusuz gözlerimle
Kabuslar sıçratır uyuyan duvarlarımı,
Ellerim ayak bastığın yerlerde gezinir gizlice

Firarim olursun arayamam ayaklarımdaki paslı prangalarımla
Özledim, i s t e kalırken kurumlu yanlarım yalar aklımı siyahında
Sol yanım tuzak kurmuş sabahlarımda, vuruldum şafaklarda
Kör kuyularına düşerken, kör kuytulu anılarda boğulurum çıkamam

Çırpınırım Karadeniz kaderimize çarparım kayalıklarına
Ayaklarım batarken denize takılır martı uçamayan yanlarıma
Kestanesi batar ayaklarıma saklanır yürek çiziğime
Gönüllü boğulurum vurgunluğumda
Sünger avcısının avuçlarında kalır silemediklerim....

Çakar deniz ortasında fener karşı kıyımda yanıp sönerken
Sen gül olursun, ben i s/ e senli gü(nl)lerin dikenini saplarım içime
Derininde kalan gemi gibi yavaş yavaş batarım gönüllüce
Rüzgar kokunu getirdiğinde örülü duvarlarım düşer üzerime
Altına girerim yıkıntılarının kendi denizimdeki batıkla...