Bulanık sevdahep aynı yerindesin baş köşede sen düzlüyorsun buruşuk kâğıdımı bakışların aklıyor sorgucu gözlerimdeki kara bakışı orda, bahçe yolundaki karamuk, gül uçuk rengiyle ruhumu aydınlatan yada bir kirpi gibi yolumdan geçen dümdüz, bildiğin yolda sanki daha hızlı zamandan tavşan kulaklarımı dikmiş eylül’ü dinliyorum ne getirecek bir yığın sarı yapraktan başka bir çay içimlik nefes alacak mıyız çınar altında oysa herkese yer var karşıki parkta özlemin çek sündür çıkmıyor içimden hiç tükenmeyen bir sakız gibi hava yağmurlu, bulanık sevdam seni bir türlü görememekten aşk yağmuru öyle çabuk dinmiyor ne kadar ağlarsan ağla 17. 09. 2014 / Nazik Gülünay |
yüreginiz ve kaleminiz susmasın selam ve saygılar.