Düşün Çocukları
düş bahçesinde uyuyor çocuklar
ön bahçesi dolu bir yokluk. ormanı yakılmış ırmak çığlığı içine akıyor telaş yenik düşüyor ateşine. korku bir kız çocuğudur tenhasında kalbimin kanatları kopuk. ardım yangın yokuşa sürüyor ömrüm dilim dönmüyor güne merhabaya. n’olur bir el uzansın içinizden geleyim diyorum bahçem yeşil yanıyor her salıncakta boş bir çokluk.. / biliyorum sürgün sürmez yüzümüze toprak elini. kendini sevemez hiç bir toprak kalbi yok göğün üşüyor içimizden geçen yollar. tutun ellerimden aynı yaradan düştük ben büyük öldüm siz küçük.. / gözlerimdi ülkelerce ağlayan eyy! maviyi de tanıdın artık kırmızıyı bağışla. siyahtı bütün pencerelerden b/aktığım zaman kendini beyaza bağlayan. kırmızı giydiriyorsun yüzü gülmeyene çaldığın hayata söz olamam. eyy kendini alkışla.. günah zinciri bir sınırdan diğer sınıra tellerinde herkesin bir düğümü var / denizin göğü öpüşüdür mavinin maviye değmesi. suya rüya bıraktım bekleyin çocuklar. öldüğüm gündür düğünüm. /yüksel batu sesini soluğumdan esirgemeyen Olgun Onur babam. seviyorum seni o çocuk kalbini.. |
seslendiren üstad yürek sesin hiç susmasın ,
harika bir eser saygılar şiir yüreklilere...