Su'sayan Kadınlargün yorgun gün aşırı, gecenin kapısını açan akşam’üstü derin dalgalarına kapılır suskun kadınlar susuşları kırık bardak gibidir ağızlarında dil ve diş arasında parçalanır.. büyüsü tutmaz hiç bir muskanın, perdeleri çeken gecelerinde. siy’ahtır tül bendi hüzünün acılarını yastık başlarına basarlar duyulmaz sesleri geceyi yırtmaz gözyaşları söz birikirken kursaklarında geceye gömülür dilleri, güne fail-i meçhul doğumlar. susan ömürlerine değmez gün kundaklanır gözlerinde çocuk kanatları. ölümün de hamalıdır omuzlarında yaşam düşüyor. kimin tabutunu taşımadı ki sırtında ? sözlerinden doldurdu. kefen serdiği yüreğine ki insan ağırlığında. günü arıtır ellerinde günün yaralarını bağlarlar ilmek ilmek gece dikişlerini söker günlerin süzülür çatlarının ortasında siyah-i keder.. asmada asılı kaldı yüzleri suyu kırılan nehir nasıl aksın coşkulu ? kapılarında geçen mutluluğu k/ağıttan gemiler def eder. anladım su’sayan kadınlar yaşam yazgısı düz yazılmış alınlarında.. /yüksel batu |
ötekiler tarafından..
kutlarım.