O MİLATLA KARALAR PATLAR/……..karalar/karanlıklar; renginde bir demet ‘ben’, solmuş çiçek bekleyişidir, bir ayağı kırık iskemlede her köşe başı…/ ne de çok merak ederdim, yaşlılığım nasıl olacak diye şimdi altmış yaşım gibi, çoktan geride kaldı o merakım. ama arada başımı şöyle çevirip, geriye baktığım zaman bütün albümlerimde ağlayan, o sensizlik fotoğraflarım… (…seni yaşayamadan yaşlanmışım ya, ona yanarım) öyle yanarım ki, şiddeti zehir gibi kırbaçlar yüreğimi sularım buz tutar, dallarım ölür, dökülür yapraklarım. işte o zaman, bütün ışıklar söner yaşadığım şehirlerde dünlerim boğulur sensizlik denizimde, buna yanarım… (…başımı alır ellerimin arasına, yağmur olur ağlarım) hem nasıl ağlarım, türküsüne saz çalamayan aşık gibi sarı sıcak yolların ilk adımında, düğümlenir çığlıklarım. o an elimde, alnımın çizgilerinden akan bir sicil defteri her satırında yazılı göremediğim ismini, okur-okur ağlarım… (…nice nafile destanlar yazar, yüreğimde saklarım) ..., saklarım canımın içi, saklarım.., kim bilir, belki adını doğum günü koyacağımız bir gün çıkarsın karşıma bir yakamoz olup, sana göz kırparım. o gün yüreğinde şiire döner, yüreğimde saklı destanlar patlar içimde karalar, maviler çıkar, seni mavilere saklarım… (…her mavide şiir-şiir seni yazar, seni yaşarım) /……..işte milat; çeker içimdeki bombaların pimini tanrının gecikmiş eli, artık sensiz zamanların intihar vaktidir…/ Cevat Çeştepe |