OYUNCAKSIZ ÜLKENİN RESMİ/Bu şiir yazılırken, çocukların bildikleri oyunları bile oynayamadığı o ülkenin manzarasına giren bir ressam şövalesini kurmuş, üstüne boş tuvali yerleştirmiş, soranlara da yeni bir resim yapacağım demiş/ * * * /bir kitap ki, dili hiçbir alfabede yoktur ama herkes ezbere okur… doğar doğmaz sevişin diye yazıyormuş hepsinin kitabında, ne çare çocuklar da doğar doğmaz sevişmeye başlamış, yaşamla ve ölümle. ve her yaşam yuvaya dönüşsüz kuşların, kanatlanıp uçması olmuş ve her ölüm masalsı yaşamlarda, masalsız kuşlara son rüya olmuş kitaplar kapandığında da, bir varmış, bir yokmuş… ..., /kızın atladığı ip geçerken, oğlanın çevirdiği çemberin içinden… öncesi yok, yaşamla sevişmenin ilk dudak izi, işte tam bu sahnede sonrası bağlayıp çemberin boynuna o ipi, fırlatıp atmak gökyüzüne. güvercin gibi kanatlanıp, bembeyaz süzülmeli der ya umut, aşk için ve barış ve özgürlük, her zaman yol arkadaşıdır ya aşka düşenlerin işte bütün bu kurşunlar ve bombalar da, onlar için… ..., /susuz göle ucuna ip bağlı bir kuş tüyü düşmüş, güneşi söndürmüş… çürümeye yüz tutan sarı sandal, uzatmış bükük boynunu, iskeleye içindeki ölü çocuklar isim vermiş son oyuna; “yüreğim sende” diye. ülke dediğin ağır hüzün, indirmiş kepenklerini görünen manzaralar güneş bir daha doğar mı bilmeden, beklemeye geçmiş bütün yarınlar ustanın beyninde hala uyurken, keşfi yasak oyunlar… * * * /Şiir bitmiş. Ressam toparlanmış, şövalenin üstündeki fırçanın ucu bile değmemiş boş tuvali o ülkenin manzarasının üstüne asmış. Bu nedir diye soranlara “çember çeviren oğlanlarla, ip atlayan kızların resmi” demiş/ Cevat Çeştepe Bilim, keşfedebileceği en son bilinmezi aramaktan vazgeçmiş. Çünkü ne yeryüzü kalmış, ne öyle bir ülke ne de oyun oynayan çocuklar… (—Bilimin keşfedeceği en son şey bir çocuk oyunudur-A.Einstein) |