Haniaşk yok demiştin hani içimdeki aşkın inci taneleri dökülmüştü bir bir ama bilmeden dokunduğun yerlere dokuyordun aşkını suretin güzelleşiyordu her sevgi sözcüğünde gözlerinde yıldızlar parlıyordu biri çaldığında kalbini nasıl belli oluyordu sokaktaki sekişinden bir gül oluyordu elinde o zaman bir dolu umutla birlikte şarkılar dökülüyordu dudaklarından ıslığın duyuluyordu yedi mahallede hani sevmiyorum demiştin elimden düşmüştü üzüm taneleri ezilmişti kalbimde sevda bıçaklarıyla doğramış gibi yüreğimi lime lime yerlerde sürünmüştüm çekip gitmiştin birgün odalara kapanıp seni çizmiştim bir hüzün ilişmişti ağzının kenarına bir türlü çıkaramamıştın bu çizgiyi kalmıştı hani bir ömür bizi yazmıştı Tanrı usulca birbirimize bir tepeden hızla kayıp gider gibi geçip gitmişti yıllar dönüp bakmıştık arkamızda bıraktığımız bir sürü sarı yaprağa yitip giden eski ayak izlerimize bunlar biz miydik diye! öncesi mi sonrası mıydık yaşadıklarımızın? 27. 3. 2014 / Nazik Gülünay |
Güzel yorumun için teşekkür ederim
Ömrüne bereket
Allaha emanet olasın, sağlıcakla kalasın