İNSAN DEDİĞİN
Sıkılgan bir günün perde arkası
Yana yakıla ne varsa dile gelen Düş ötesi bir yaşanmışlık adeta Zihinlerde yer eden. Ne gerçek ne yalan Gel git bir mecranın Sığınağında saklı kalan. Dillere pelesenk olmuş bir şarkı Güftesi hüzün kokan Ve usul bir tını O besteden arda kalan. Yorgun ölesiye İnsan olmanın da ötesinde; Ya insan dediğin ne ki, Ruh ve beden Ve mantık dediğin Her daim kalp ile çelişen. Dur durak bilmez, Nefsin eşliğinde yürek burkan. Ya o dipsiz irade, Öğretilerin himayesinde. Sayısız sorgu sual Mütemadiyen hesap soran. Nezdinde zamanın Soğuğunda o deli fırtınanın; Ne fark eder ki gerçek ya da yalan Ertelenmiş bir düş işte Tüm yaşanan. |
Özlem Demirkaya &*.*&