YANGIN YERİ AŞKLARI- kucaklamalar …ahh ağlıyorum. daha çok sigarayım, daha çabuk boşalıyor kadehlerim bin telden bir ağıt yakar gibi, ay ışığındayım, berbat olan gülüm, ay ışığının can sıkıntısı tarafındayım. şimdi çarparak çıksam kapımdan, gökyüzümde gürlesem … gözlerimi senin gözünde bırakıp, dalgalı denizlere düşsem. efkarımın bulanık nehirleri yırtacak sesimden, şöyle ahhh çeksem derinimden şöyle derinimden bir ahhh çeksem … içimde; ucu kor ateşte yüreğime mil çeken bir deli hasret ki sorma ne söyleyebilecek bir söz buluyor dilim ne de yazacak daha çok şiir, kalemim. evet en deliyim, en deli isyana meyilli şimdi yüreğim. şimdi yüreğimle bir yangın yerinde pervaneyim. yangınımın önce kanatlarımı, sonra ellerimi yaktığı yerdeyim. bir de arada göz göze gelmesem, içimde saklı o masum çocukla … arada diyorum göz kırpmasam mavi dalgalara ….. arada sen olmasan … …….. oysa bu şiirin hemen öncesinde ben bir başka yangının sıcağından dört nala kaçmak isterken patlayan bir mayınla parçalanmıştım rengi ölüme benzeyen. oysa benim açtığım gibi bu toprakta açan bütün çiçekleri kucaklamak için, üzerlerine salmaya gitmiştim, dağlarımdan topladığım kelebekleri. Adıyaman’da bir türkü olup, Munzur’da yıkayacaktım ellerimi. “Ahlat’ta bir dikili taşım. Midyat’lı ustaların ellerinden çıkmışım. silinmiş üstümdeki bütün yazılarım belli değil yani ne yaşım ne de niçin yaşadığım. soran olursa sana a benim gözleri yaşlım, söylersin; nemrutta senfoni tanrıları ile sabah güneşini seyre dalmışım.” “Munzur gibi akıyorum. her damlada gözyaşı olup sele benzer donuyorum. parmağın saplı kalmış tetikte, gözlerime bakıyorsun. sen ne dersin bu işe desem a benim yazması al boyalım dağlarımı çatlatan barut sıcağı değil biliyorsun bildiğin için benim gibi sen de ağlıyorsun.” “nereden takıldı şimdi bu türkü dilime: kaleden kaleye taş ben olaydım “ ………… daha çok seviyorum sanki hep İstanbul ve hep sen varsın ama memleketimin başka köşesinde bir başka yangın onun için akmaktadır gözyaşlarım. kucaklamamın bir yanını sen doldururken, diğer yanımı bundandır boş bırakışım. CEVAT ÇEŞTEPE |