SU TOPRAĞA DÜŞER GÜNEŞ DOĞAR
/güneşimin doğmamış halinin, karakalem resmini çizdim,
rahim içi gibi karanlık o resme seni bekleyişimin ismini verdim/ * * * —ben seni, seni bekleyişlerimden tanırım ey sevgili. serenat misali çalar kapıların zilleri, saat sabahın en erkeni bütün ışıklarını birden yakar o an, dünyanın bütün şehirleri. perdeler bir telaşla kenara çekilir, camlarda buğular silinir işte o an ben, her pencerede birden görürüm seni ben seni, seni bekleyişlerimden tanırım ey sevgili… ..., —ıssız firarımızı saklar, üstüne ay ışığı dökülen yollar. biz biliriz ki ay ışığında firarlar, çoban yıldızını kılavuz tutar böyle geçeriz karanlıklardan, uykuyla sevişirken karıncalar. erir çiy damlaları yaprak üstünde, günün ilk ışığından önce ve su olur toprağa kaçar, her damla bin çiçek açar çiçekler güneşe benzer, en çok sana benzer içimde ‘sen’ doğar… ..., —ben seni, senin bana gelişlerinden tanırım ey sevgili. ayın geceye karışma öncesi, güneşin çırılçıplak koşması gibi bu hayalin gerçeğe, gerçeğin düşe geçişidir yani canımın içi. nasıl silinir, gerekçesiz gerçeklerin yüreğe taktığı kelepçeler işte gör ki göz gözeyiz, bütün denizlerin kıyısıyız şimdi ben seni, senin bana gelişlerinden tanırım ey sevgili… * * * /güneşin gözlerine bakarak, bütün renklerin resmini çizdim, güneşten de aydınlık o resme, senin bana gelişinin ismini verdim/ ....... şiirdeki sen, sensin sevgilim. sen, senin kadar sevdiğim memleketimsin……. Cevat Çeştepe |
Saygıdeğer "uzungemici"
okuttuğun derin özlem dolu şiir için sonsuz teşekkür ederim kendi adıma.
Sizi okumak her zaman çok güzel...
En derin saygı ve selamlarımla...