Karanlık usul usul genişlerken

Yağmur melodisiz akarken

Sessizce acı çektiren gecelerde

Mazi saatlerini kovalarken

Pastoral şarkıların ruhu coşarken

Saçların darağacından sarkıyorken

Güçsüzlüğünü soğutmaya çalışıyorsun

Tanıdık gözlere derinden bakarak

Yüreğin buz kaplı duvar

SEN. kalbime mahkûmsun

Ruhun karıncalanırsa titrek

Adımı anmaktan çekinme

Bu ruh bir kirpiğini bile unutmadı

Yalanlarına renk arıyorsan

Kalbin çıplak bir tepe gibiyse

Ve tatlı rüyalar hayal ediyorsan

Gelme, sana bir masal anlatamam

Bil ki rüzgar ağlıyor, çığlık atıyor

Ve bu ruh seninle ağlayacak

Ay ışığı gibi göğsünde

Dönmek istersen sakın gelme

Vakit çok geç

Artık dayanamıyorum kutuya, boşluğa ve özgürlüğüne

BEN.

artık acılarına şifa değil

artık uyanma vaktidir derin rüyadan,…