SARDUNYALAR...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın www.edebiyatdefteri.com/siir/791736/hayat-bize-kus--olume-asik.html
"sardunya sabrı bilir misin sen" şiire yorum yapamasam da... esenlendi işte.... SARI SARDUNYALAR... Senden sonra ben en çok sardunyaları sevdim Bir de masama ilişik beyaz kağıtları karalamayı… Beni hep alıp götürürdü akşamüstleri düşlerin Senin hiç bilmediğin kelimelerim vardı benim Kuru tütün kokusuna sarılırken suskunluğum Ansızın sen belirirdin begonyanın taze sürgünlerinde Ben sürgünde kalırdım sürgülü vuslat kapısında Daraldıkça daralırdı oda Yıkılsa şimdi tüm tavanlar diksem gözümü gökyüzüne Görsem o gül yüzünü hasret kokulu geceye inat Çocukluğumdan kalma mavi bir uçurtma olsa ( mesela )suretin Ben takılsam kuyruğuna , arkandan gelsem Ya da sen yalnızlığımın gölgesiyle yanımda yürüsen Karlı yolları harlı adımlarımız eritse… Ayrılığın “Ateşgah” gönül evimde Sunağımda sana dair söylenmemişliğimin kızılı Hükmünü yitirmiş ayinler Salkım saçak özlem şiirleri Buz tutmuş (Ankara) şehirler sensizliğin ibadetinde… Şimdi bahar getirse dudakların göğsüme Saatler seni gösterse takvimler yalancı çıksa birden Sen ellerime dokunsan dağılmasa tespihim Kırık penceremi tamir etse nefesin… Varsın eskisin kırkına varan çınar Son rüzgarda dökülsün tek kalan yaprağı Biz bir kökte sarılalım toprağa Gövdemde sen ol Uzanıp üstümüzden aksın uzak nisan yağmurları… Sen dudaklarınla bana bahar getir Ya da bırak "sardunyaların sabrını" öğreneyim ben yokluğunda Eğer gezecekse hiç durmadan dört köşemde sensizlik Bana ne…! üşürse üşüsün Ankara… |
Kutluyorum seni....Yıldızların bol olsun, sevgiler...