bir sürgündü sessizliği,
yaşama kement vurulmuş dudaklarından
hep özlem akardı
ve o özlemin içinde
kederle akan bütün şarkılar
mutlu ve tebessüm eden
insanlığın değerleri içindi
yaşamak için var olmaktı..


şimdi bu şarkıları dinlerken
adı kaya gibi kalender olan bir hayatın
ezgilerini dinliyorum usulca
ve dinlerken yürek heybeme dolduruyordum
insana ve yaşama dair bütün değerleri.

dinliyorken masum bir hayatın temellerini
ve insana biçilen en kutsal değerin
ne olduğunu daha iyi öğreniyordum/öğreniyorduk.


çünkü her değer içinde sakladığı
misyonlarla ve vizyonlarla büyürdü
ve büyüyen her misyonun içinde
bu değerleri anlatan şarkılar
ve bu şarkılara anlam veren
sözcükler bir yaşama
hem model oluyordu
hem de bu değerleri
içimizde yükseltiyordu bir çırpıda.


ve biz bu yükselen değerlerle
sınırsız bir insanlığın,
ve mutlu bir tablonun resmi nasıl olur?
ve en önemlisi bu resim nasıl hayat bulur?
onu da çiziyorduk yüreğimizin bir köşesine
ki yaşama dair
her attığımız adımda
buna dikkat edelim diye.
bir böcek ezilmesin diye
çoğu kez kendimizle milyon kere
mücadele ediyoruz.



ve bu mücadelenin sevinci ruhumuzu ve
yüzümüzü bir tebessüm gibi yalıyordu.
içinden yıldızlar,yakamozlar dökülüyordu
içinden kaya gibi bir hasretin öğretileri
ve sevinçleri şavkıyordu.


kasım /2013