sn. Mehmet Ziya DİNÇ kardeşimin bir yazısı bana yol gösterdi kendisine sonsuz teşekkürler.

“Lâlenin harfi manası "Hilal’e de ulaşmaktadır.
Onlar semadaki hilâlin parıltılarıyla yol alır, yıldızlarla Sema’ya dururlar.
Bir semazenin en makro hâlidir, hilâli çevreleyen yıldızlar.”…alıntı





lâlem senin o hoş özleminin içindeyim ben
Kelime kelime kan damlıyor hasretliğimden
"Allah" lâfzına aittir o senin sır harflerin
Boyunduruğunu taşımaktadır bu gönül
Gah ağlarım senin için
Gah da inlerim
Bir anlık lütfunun muhtaçlığına bürünür
Kararır giderim

Aşkımın en saf anıdır andığımız
bu demde belki de
Aşkın cilvelisi asla olamaz
Eğlâl de doğuramaz ki lâleyi
Leyla’yı gecenin gizin de görmeden ey gönül

Üzerimdedir tüm aşkların ışıkları içim de yanan aşkıyla
Veya yüzümde ki âşıkların hicranından
Bir şule perdahı da olabilir
Tüm yüzün de soyut olarak gördüklerin
Ancak bir gölgenin aksi kadar olabilir
Ne bir çekirdek ne de aslın ta kendisi
O ayna da kendini gördüğün an var ya
O zat bana benzer biri de denebilir belki
Bir su sathın da yüzen bir kuru yaprak misali
Bu ne hoş ne arı bir sudur diyebilir misin?
Ona arı su diyebilmeleri için
Semanın içinden kaynayıp gelmiş olman lazım
Ve dereden duru bir akara karışan
Bir nimet damlası olman icap etmez mi?

Benim O’na aşkla yangınlığım bu işte
O’nun akışıyla yön bulan bir yaprak kadar pakım
Uzaklığım ise bir o kadar onun teninden uzak
Ve ancak bir cisim de olup
O’na kavuşmam da ki zorluklardan ve sırdaşlıktandır
O’na benim vurgunluğum

Lâlem mana âlemin hep "Hilal’e ulaşmaktadır
Ve hep hamt ederek "elhamdülillah der o yüce başın
Teheyyüç içinde sabırsız kalır bu kulun
Bağrı kavrulup yanmış bir dervişin
Mütebessim nur haleli yüzüne benzesin
İmanın altı nurunun libasına bürünen bir derviş gibisin
İman ve İhsan’ının potasın da erimiş gibi
Nurunun şua derinliğiyle
Yanışına gark oldum o kutlu simgen de
O renkli altı yaprağına vurgunum ben
Hele renkli yapraklarının Sema’ya doğru süzülüşü var ya
Tıpkı bir dervişin dua edişte ki edayı andırıyor
Ve tıpkı lâlenin derunundaki sırrında ki
Siyahlığı göstermemesi gibi
İçin için yanıp da yakılışın bir simgesi olarak

İşte tüm bu vasıflarla
Gönüllere ab-ı hayat sunarsın
Dervişin dua edişindeki edayı andırsın
Zira derviş bu hâl ile sırat-ı müstakim üzere olmayı
Mutlaktan murat etmiş
Ve ifrat-tefrit noktalarını bir bir törpüleyerek
Hakikate yani dosdoğru istikamete ermiştir


Özetle; lâlenin boyunduruk altında ki hali
Lâlenin hakikat âleminin deryasına giriş durumudur
Leyl; gece demektir ve o gece içinde de sevdayı bilmektir
"Sevda’nın öz anlamı ise elbette ki "siyaha" indirgenmektir
İçi siyah dışı pırıl pırıl olan da lalem sensin
Gecenin kıymetini bilenlere "kara Sevda’nın yaşandığı anları yaşatırsın
Eğer ki sen dost
Geceyi kaskatı bir mesafe olmaktan çıkarmak istiyorsan
Gönüldeki fuzuli yer tutan yarları ve ağyarları unutmalısın
İşte o zaman her yer ve şey sana ayan beyan olur
Sanırsın ki gece bitmiş de güneşle haşır-neşir olmuşsun
Böylece fani muhabbetler yok olarak
Kalbin sevdanın derya derinliğinden yolculuğa çıkarsın

Burada sözü geçen "Leyla" elbet simgeseldir
Asıl ifade edilmek istenen ise "Mevla’dır"
Her şeyin bir an da ayan beyan oluşuyla
Kalbi kâinatın esrarını okuyucu ve alıcı bir hâle gelirsin
Ve Cebrail’in "Oku" sözü
Emrini takip etmek örtüsüne bürünen güzel yürekler
Artık yanıp tutuşmuşturlar ve her boyutta Leyla’yı "Mevlâ" görür hâle gelirler...



(02.11.2013) AZAP…