I

Benim gökyüzüm hep kapalı olur
Yürüdüğüm yollara benzer yani
Bir sapağında barikat
Bir sapağında sağanak bir yağmur
Ve bir sapağında yorulan bedenimin yere serilişi.

Benim gökyüzüm hep kapalı olur

Gözlerim kör yürürken
Ne önümü ne de yanımda gideni görürüm
Odaklandığım bir yer vardır sadece .

Puslanan odalarda yüzün
makyajı dağılmış bir kadınsın
Kapılar açık,
suratından geçiyorum.
Görmüyorsun.
Benim gökyüzüm hep kapalı olur çünkü.

Hiçbir suret belirmez
Hiçbir yüz ifade bulmaz
Tanımsız kalır hayat aynalarda.

2
Kırık bir yüreğin dizesiyim
Yazılan bütün şiirler beni anlatır sanki
Ve sanki hepsinde benim hayatım var.

Parçalanmış ve konusu darmadağın olmuş
Bir hayatın ifadesini taşırken,
Şiirler,sen,ve beni anlatan öyküler
Gökyüzünün en kapalı ve en mahrem rengini alır.

Yollar izlerle doluşur
Kimse geçmez bu yollardan çünkü
Dağınık,tertipsiz ve şosedir her şehir.

Yine de içimdeki sevgi bitmez
Yaşatır beni hayatın heyecanları.

Şimdi hangi duraktayım
Kimi bekliyorum?kime bakıyorum?
Yanımdan geçenler kimler?
Kim sessizliğimi dinliyor acaba?
Kime kendimi anlatsam?
Dışarı çıkar mı ruhumda taşıdığım zehir.

Neyse en iyisi bu duraktan bir an önce çekip gitmek
Biraz daha boğulmadan,ölmeden
Sevincimi yitirmeden;nefesleneyim diyorum
Kadehin altında kalan nikotinle..


16 Kasım.