İnsan elikitap aralarına sıkıştırılmış aradığım o şiir yaşama iri diş geçirilmiş gül öbeğimin gölgesi arar canda tenini ayaklarımı yakan kızgın toprak, kum evlerini deniz yutan oyuncak insanların kaybolan anahtarı hiç bir deliğe uymaz bütün ayıplar açıkta ölüdür suçlu ben’ler nerdesin pembe panjurlu düşlerim şiir kapısından girmeliydi gül süz gölgelerden ilerleyerek gece yüzünden denizin sandaldan bin bir kişi çıkmalıydı güneşe ölüdür suçlu ben’ler ara ara günlere kopuk çiçekler serpiştirilmiş et ayaklı adamlar. şiir açılımı kat kat duvarların üstünde canlı kelebek kanatları nı ezmeyen insan eli! nerdesin aynı gözlerinde misin sevgili? 24. 12 . 1999 / Nazik Gülünay |
aşk şiiri
sizin kaleminize
toplumsal şiirler ne kadar çok yakışıyorsa
aşk
duygu
sevgi şiirleri de o kadar çok yakışıyor
o duyguları da okura güzel aktarıyorsunuz
tebrik ve saygılarımla düşündaşım