Güller venasıl da göz alıcıydı güller bir düştü, köprüden geçtim sürekli sel basan köprüden ulaşmak umuduyla rengârenk bir dünyaya yalnız yürüyordum kaldırımda oysa telefonu kaldırsam karşımda o bilirdim yine beni sevdiğini söyleyecek ve sokak benim yüzümle gülümseyecek bulunduğum kıyıdan güllere uzattım ellerimi yarısı yapma gül müydü ne yoksa hepsi mi öyle? kollarımı aşağıya suya uzattım gül demeti akıntıda, elimden kaydı ölü bir gün yaşandı ve bitmedi alamadım parmaklarımdaki gülü çok mu uzaktasın İstanbul çok mu yükseklerde yaşadığı yer hangi tepesinde İstanbul’un çok mu zor gülümsemeyi getiren gülü bulmak bilirdim bu düş gerçekleşmeyecek geçip gidecek önümden kitaplarla bir yol kalacak yemyeşil çiçekli, güllü ve bir düğüm boğazımda aşkımız.. 7. 10. / Nazik Gülünay |
hasret duyacak biri ne güzel nimettir
seven yürek ne mıkaddes
tebrikler gardaşımmm