Omzundan taşan yaprakları, yola döken bir ağacın gölgesinde sevmek seni.
Uzun bir yolda yıkılmış hayallerini toplamak çıplak ellerimle
Ve her bir adımda hayallerini sürükleyen sonbahar yeli:
Şerefe!
Bir yaprağın, vatanından sürgün yemiş şair gibi,
Salına salına düşmesi gavur kaldırımlarına güz vakti.
Çillerini yeni dökmüş küçük bir kız gibi;
Sen geleceksin arkana almış güneşi!
O an ağlamamak için kendimi zor tutacağımdan değil
Zaman tam olarak on ikiyi beş geçiyordu ve sen bembeyaz bir gelinlik giymiştin.
Sonsuzluğa giden yüz günlük bir hikâye başlar yüz gün sonra.
Bak, görüyor musun;
Yapraklarını yollarına döken bir ağacım şimdi.
Gövdeme kazıyorlar dünyanın en güzel ismini.
Zaman tam olarak on ikiyi beş geçiyor kızım
Ve sen bembeyaz bir gelinlik giymişsin!
Gölgemde dur;
Islatıyorum ardımda kalan tüm yeşillikleri.