Gök ve Yüzün; Yahut Gökyüzün. Bir Adam ve Bir Kadın'ın Şiiri, Acıklı
Bir kadın, bir de adam vardı.
Yüzünde uçuyordu kuşlar, Gökyüzü, uçsuz ve bucaksızdı. Burnundan başladı adam Dokundu gökyüzünün boşluklarında kadının. Yahut, değdirdi gökyüzünün sonsuzluğunda ellerini, Seviştiler. Yahut, derin uykular yarattılar. Karanlık. Kuru, pembe dudaklarında gök kuşağı vardı kadının Renk renk öpmek dudaklarını senin, dedi adam. Sıcak, beyaz yahut mavi bir düşün ortasında Zevkten dört köşe ve dört bir nala sürgünüm, dedi adam. Ninni gibi sesi vardı kadının, Çok soğuktu, ürkütücü soğuk. Adam, Korkuyordu soğuğundan arzulu kadının. Kadın sevmiyordu hiçbir adamı ve bu adamı da. Adam öldü bir gün. Kadın şiir oldu ertesi gün. |