KEKRE
-Maruf adı ile ilk şiirim-
Boynunla omzun arasındaki O incecik yerde Yüzüm var benim. Yüzüm var, diyorum Çünkü Çırıl çıplağım, utanıyorum ve Üşüyorum korkunç. Soyun ve sarıl Düşlere uyuyalım Ağzımda kekre bir tat hâlâ. Gün kaçtı ve göğsüm kabardı. Senin bulanıklaştığın yerde Burnum düşer önüme Üstelik Nefesim tütün tüter. Bir akis gibi parıl parıl gözlerin Senin bulanıklaştığın yerde Gözlerim yaşarıyor Düşünmekten seni. Göğsümdeki ağrı Sonra, birdenbire Saati gelmiş bir tren gibi Yahut alelacele Bir göç vakti Kuş olup uçsa keşke. Ardına baktığında dönüp Annemle el sallasak El ele. |