''Okyanuslar kıskanırdı oysa aşkımı
Yoktu kıyıları..
Dağlara yazsam adını..
Dağlar dağlara karşı durur..
Adam gibi adam olsaydın da
Yüreğime kazısaydım ellerimle adını....''

Hüzünlü şiir..
Öfkeli şiir...
Duygulu şiir...

Adam gibi adam olsaydın...
Olsaydın da,
yüreğime kazısaydım ellerimle adını...
Sen,
hiç ama hiç tanımadın biliyor musun,
gönlünde okyanuslar taşıyan bu kadını...

''Ağardı kalbimin yosun tutan yanı
Eyy ulan adam!
üç kuruşa sattın içimdeki aşkı...
Oysa Ölüm bile olsa içimdeydi aşkın
Seni ’şerefsizler mezarlığı’na gömdüm
Ettiğim bütün dua’larımı bir bir toplayıp
Sevişlerimle terk ettim...''

Kızgınlıkta hüzün olur mu demeyin?
Buyurun işte...Oluyormuş emek ki...
Şerefsizler mezarlığında, bir şerefsizin defni...

''Bilmeliydim ;Ağırdı kalbim, üç kuruşluk göğüs boşluğuna senin
Bilmeliydin ;şerefsizce değil ,ölümüneydi seni sevişlerim''

Ah!...
Ölçüp biçmek mümkün olsaydı göğüs kafesindeki boşluğu...
Tartmak mümkün olsaydı ya da sevgiyi...
Ya da,
şerefsizliğin bir tarifi olsaydı,
bir kimlik kartı olsaydı mesela...
Alnına yazılabilseydi insanın günü geldiğinde şerefsizliği...
Boyunlarınsa şerefsizlik yaftaları taşısaydılar...

Şairim...
Hüzünler sardın gönlümüze...
Öfkeler saldın duygularımıza...

tertemiz sevgileri sürüp yılkıya
yeni sevmeler icat eden bütün yüreklere
ithaf olsun bu dizler...
beni payıma düşen de var sa
aldım kabul ettim şairim..
hüzünün keyfi olmaz ama şiirin
okutan okunan keyfi büyüktü....
bitimsiz alkışlarımı bıraktım
bu onurlu kalem
her dem saygımla şairim

ben sana müpteleydım, sendeki hinliği bilmeden önce
derin bir suydum ve maviydim senin kirli söylemlerini bilmeden önce
sen sevdaydın bende ben çölünde kavrulan yabalıl ve masum bir bedevi
sen gerçektin ben derin bir rüyaydın yalancı maskeni görmeden önce

ey soluksuz düş diye sakladığım ve sevgili dediğim insan kisvesi
sen şimdi bende:
kocaman bir yalan
sen bende:
hatırlamak istmemediğim bir kabuslu rüyasın..

off şairem bu ne kızgınlık..susmsaın yüreğin
daim duamla..