- hava soğudu ,kalksakmı artık

( aşk soğudu , vedalaşsak mı artık )....

sandalyemi altından çekişinle
deminde ve tavında içilen ,bir Aşk’tan kalkıyorduk
tadı dimağımızda kalarak......
siyah takvimlerin gölgesine hazırlanarak......

son bir kez bakıyordum gözlerinin kahvesine....

(oysa ne güzeldi gülüşlerim bir zamanlar orda...)

mutluluk , hüzün , hayaller....
bana ait ne varsa topluyordum, çantama....

maviden ,kızıla dönen gözbebeğimden
vedalar bırakıyordum usulca , şiir yüzüne

işte gidiyordum sevgilim
ve biz ,ilmek ilmek sökülüyorduk.....

aldırış etmeden sicim sicim yağan yağmura,
kara yuvalarımın nemini
sıkıya sıkıya tutuyordum kirpiklerimde.

ve işte
yürüyordum koyu bir unutkanlığa
( unutmaktan çok korkarken seni...)
ellerim cebimde
kanter icinde
boynumun eğilmişliğiyle
nereye uğurlandığımı bilmeden....


adımlarıma çelmeler takıyordu kara toprak
içine düşürmek istercesine.....

seninle kalabalıklaşan yüreğim
her adımda tenhalaşıyordu.

acı acı bölüyordu cançekişlerim, geceyi
koca şehir yabancılaşıyordu
üzerime yürüyordu kalabalıklar.

ve ben , küçücük bir umutla ardıma dönüyordum yine
- (ne olur ses ver ).......

-alabildiğine u z a k
-alabildiğine k a r a n l ı k
-alabildiğine özlem duyulası h a y a t ...........

sensizliğin yataklığına soyunurken ,tüm üşümüşlüğümle
-teşekkür ediyordum ,
-ağırlandığım harflerine
-bana da yer ayırdığın için ,sevdalı şiirlerine
-kısacıkta olsa , aldığın için o hayata ....


yağarken kendime, sağanak sağanak
içimden duyulan seslere karışıyordu gözyaşlarım
susturamıyordum
ağzına kadar dolu yüreğimle
başrolu kaybolan bir romanın , en ıslak yerinde
şehit veriyordum acıyan yanımı ,sevdandan umduklarıma .


biliyordum
ağlayan yanımın yüzünü
hiç kimse güldüremezdi senden sonra .

sen beni uzaklara bağışladın ya,
suskunluğum , armağan olsun sana yar .

dilimin ucuna küsen kelimelerimin , kaçını kucaklayabilir şimdi yokluğun !!!

Aşk-ı Kıyamet
.