Kül Kedisi Bir ocağın başında, türlü dertler başında Daha ömrün başında, belki yolun başında Külkedisi demişler, olmasa bile adı Yaşamakmış gönlünce, yalnız onun muradı.
Bahtının karasına, bakmadan yarasına Aşının arasına gam sardı narasına Dolaşıp durdu her gün, kasabın kapısında Sevgi şefkat dilendi, bir kulun yapısında.
Sahibine bendeydi, yüzündeki bendeydi Dudaklarda handeydi ahenge sazendeydi Bir lokma ekmek için, delikleri izledi Sırdaş oldu dostuna, kötülüğü gizledi.
Dilinde sevgilinin, mübarek parmak izi Doldururken yıllardır, gözyaşıyla denizi Gizemli bir perinin, sihirli asasıyla Vedalaştı aniden, çoğalan tasasıyla
Sevgiyle miyavladı, kayboldu külkedisi Gül-i zarda yaşıyor, o şimdi gül kedisi.
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Kül Kedisi şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Kül Kedisi şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Dünler zifiri gece yarınımsa karanlık Kimden ışık beklerim geleceğe bir anlık Kâbustan kurtarıyor bitmek bilmez dualar Düşlerimi süslüyor Hak’tan gelen şualar. Her sabah ezanında huzura kavuşurum Kaybolur önümdeki beni çeken uçurum. Günahlarım sırtımda kambur üstünde kambur Günden güne batarım yazma artık kalem dur! Anlamlıydı sizin şiirlerinizi okumak ayrıcalık benim için...Hayırlı ramazanlar .Cumanız mübarek olsun Sydney den selamlar.
Yüreğin susmuş halı bu kadar etkileyici ise.. ah . ..! bir de konuşsa neler dökülür sayfaya ağırınca ..MAHİR OLMAK bu işte .Çok çok güzeldi hocam en kalbi saygı ve selamlarımı bıraktım şiirinizin başucuna.
Dünler zifiri gece yarınımsa karanlık Kimden ışık beklerim geleceğe bir anlık Kâbustan kurtarıyor bitmek bilmez dualar Düşlerimi süslüyor Hak’tan gelen şualar. Her sabah ezanında huzura kavuşurum Kaybolur önümdeki beni çeken uçurum. Günahlarım sırtımda kambur üstünde kambur Günden güne batarım yazma artık kalem dur!
Tutuşsun kâğıtlarım tutuşsun parmaklarım İsyan sözcüğü saçan tutuşsun dudaklarım Kaybolsun gözlerimden ateşlenen kelime Cümleler parçalansın olsunlar lime lime. Harap ettin kendini sus artık deli gönül Hakkı bilen insana yakışmaz mı tevekkül? Temizlenir mi bilmem üstümdeki bu çamur Ezaya salan lâin git başımdan zalim dur!
Anlam ve anlatım mükemmeldi severek okudum Yüreğine kalemine sağlık Yürek sesin hiç susmasın ___________________Saygılar
Muhtesem bir eser di ustadim harika dizeler harika calismam ve cift ayak ,her zaman insan beyninde olan bir duygunun canlamasi saygimi biraktim selamlarimla...
Şiir kendisiyle savaşıyor.... benliğiyle ve kendisiyle... çünkü ideal insan olmak istiyor insan gibi insan olmak... yetmiyor kendisi kendisine hep daha iyiye diyor biraz daha iyiye adeta kendisiyle yarışıyor... Arınmak istiyor günah denilen herşeyden... aslında farkın da da kendisinin ne kadar arı ve duru olduğu pek çok çevresinde insan siluetinde varlıklara baktığı zaman... Bu içsel yolculuk hiç bitmeyecek şairim ruhunda iyilik olan insanlar hep böyle savaşırlar ,,, Yetkin kalem öyle güzel anlatmış ki bu savaşı yürek sesinizi yürekten kutluyorum şairim her daim sevgim her daim saygımla...
SELAMLARIMLA.