İstanbul'da Caz Yağmurları
Ben İstanbul’da bir sen gördüm,
Ellerimi göğe açtım, yalvardım İstanbul’da. Şu sokağını sevdimse İstanbul’un, Seni bana yazdı sokak sokak. Denizi bir başka sen oldu mesela; Toprağı bir başka seni soran bana. Gemiler aldı İstanbul’u, En kötüsü de bu ya. İnceden bir caz yağmuru tuttu; Ben hangi balıkçıya sordumsa seni. Onlar seni tutup tutup kovalara attı Benden seni saklayarak. İstanbul’un hangi parkında arasam seni, Salıncaklar sallana sallana oyaladı beni, çocukça. Tahterevalliler hep bir aşağı bir yukarı Emin olamadılar göğe varıp varamadığından. İnsanlar caz yağmurları altında seviştiler İstanbul’un, Ben şemsiyemi açtım senin yokluğunda caz yapanlara. Ne vakit aradımsa İstanbul’un tepelerinde seni, Tepeler bir oldu, içine attılar seni. İstanbul’da orta yerde ağladım göğe bakıp da. İstanbul beni senden aldı, Yağmurlarını yağdırdı hesapsızca. |