Küller Uçmasın İstedim
şafağı söken ezan yarıyor matemi
kayboluyor sözlerim çığlıklar içinde aziz allah celle celâlühü şişman bir kadının laneti sarıyor bedenimi ağzında sigarayla bir komutan hatt-ı müdafaa yoktur sath-ı müdafaa vardır küller uçmasın istedim bir alaturka hüzün kulağımda kan gibi gül yaprakları sığındığım sahilin denizinden rahmetli barış manço vapuru geçiyor ve bir sigara yanıyor küpeştesinde martı kuşları uçuşuyor gözleri yaşlı küller uçmasın istedim ayrılık sonesini tamamlayan kaptan iskeleye yanaşırken sevdiğinin ismini çizer rotasına ağzında rüzgarın söndürdüğü soğuk sigarayla küller uçmasın istedim |
kendini tamamlayan her şey biraz hazır uçmaya, kanatlı kanatsız.