Açığa çıkarın sevgiyibu ölü/az sonra)kemiğinden dökülecek yüzler nasıl da sevgisiz duruyorlar bir noktada mıhlanmış ve soğuk ve insan(f)sız iki buz el dokunuyor birbirine el sıkışıyor öldürmek üzere masum insanları anlaşıyorlar sırtlarını okşuyor şeytan melek çekecek oluyor kulaklarını ellerinde kalıyor! konuşuyor her yöne dönen dil dönmüyor sevgiye kinde ayak diretiyor kavgada zulümde yoktan alıp azınlığa yığmakta daha çok yiyenler daha çok yesinler diye ve ezilenler daha çok daha çok ezilsin diye o büyük kitapta tutulan hesabımız bildiğimiz gibi çıkmayacak ağzımızdan çıkan söz kovuk arayacak gizlenecek günahlarımız indirecek şamarı odun olacağız ateşimize ne olur yansak sevgi korunda bu harda ölmese bebeler anneler ölmese baba evin direği dursa başlarında ocak tütse başlarına yıkılmasa evler kimse kalmayacak kendinizi çürümüş kemikler sayın şimdiden elleriniz dudaklarınız hiç olmamış hiç konuşmamışsınız bir şey yapmamışsınız gibi ve kimse uşağınız değilmiş sizin ve kimsenin uşağı olmamışsınız! kılıçlarınızı bilelemeyin kınına sokun! açığa çıkarın sevginizi! öyle kolay olmazki barış! 16. 5. 2013 / Nazik Gülünay |