SENSİZLİKsonsuz sessizlik bana verdiğin kanat çırpışları duyulmuyor kuşların ahraz günler yaşıyorum bütün pembeliğini örten özlemler yoksun kaç kez açıp kapıyorum gözlerimi yolcularını boşaltıyor araçlar bakıyorum arkalarından var mı diye sana benzeyen yokluğun ne uzun bir yol git git sonu gelmiyor beni düşünürmüşsün neye yarar ellerimi ısıtmayan düşünce ne soğuk gözlerime ulaşmayan özlem yüklü gözlerin ne anlamı var seni düşünmek bana yetmiyor bir çay içemiyoruz birlikte sana kek yapamıyorum nede çok sevdiğin börekten yetmiyor seni özlemek beni özlemen dudaklarımı bulmalı dudakların içimizde duymalıyız can veren sesi birbirinin üstündeyken ellerimiz yaşam sirenleri çalmalı bir papatya açmalı ya da kadıköy çiğdemi sesimin içinde can bulmalı sesin evrene yayılmalı aşk her gece bağdaş kurmalıyız sevgiye birlikte yaşadığımız son günmüşce denizler taşmalı içimizden yükselmeli en yüksek dağlara dek sen bana inmelisin doruklara çıkarmalıyım seni sevdiğin bir kitap gibi okumalısın beni dudaklarımı ısırmak, seni özlemek bana verdiğin seni düşlemek bana yetmiyor ellerin belimde, omzunda olmalı ellerim bir yıldız kayarken yere tutmalıyım avuçlarında bir adım atmak bile zor sensiz aynı yerlerden ayaklarını sürüyerek geçmek bakışının gizlendiği bir yerde nefes almak sevmiyorum sensiz günleri parmağın uzaktan beni gösteriyor usanmışsın da yalnız içmekten bir kadeh şarapla gelmiyorsun ne kadar yarının ömrü ya da var mı bilmiyoruz elinde bir şiir kitabı arasında kurumuş güller gelsen güneşi aysa bir yıldız! 30. 8.1991 / 16. 5. 2013 / Nazik Gülünay |