Kırık Notlar XII. Sen demiştin Büyürsen bu acı büyür. Dünyada kapladığı boşluk artınca Gözlerinin… Durduğu yerde su bulanır -bir Elif Balkondan düşer- Kırılır çok Kalbin. (İnsan ölünce adı nereye konur?) II. Ve büyük dağda alaca doğanlar Sürmeli kum kuşları, telkuyruklar Yabani gazel boynuzları Gelincikler Ve mavi ladinler… İşte dedim bütün bunlar da Ölmek için var oldular. (Sarmaşık duvarı gölgesinde iki güvercin Göğe bakıyorsa hala Yaşamın hafızasında güzel kalalım diyedir.) III. Oysa ölümün Başka bir adı daha vardı. Avlularda Ve çocuk ellerinde (Allah’ım!) Tarçın kokularıyla… (Her şeyi unuturum ama...) IV. Sen demiştin Eskidikçe ellerin Dokundukların ölür. Suya düşen yaprak nasıl acırsa Öyle ipince bir şey kalır İçinde. |