mayısbulgurlu pazı yemeği ile ev yoğurdu yiyoruz mutfakta -bu gülüş aklımdan çıkmasın- kar tanelerinden daha sessiz daha sessiz bir sarmaşık tıklıyor camımıza bu kadar büyümüş demek -acılar serinde büyür- bileklerimi ovdular alnımı sildiler çam kolonyası ile -koku ölümün hafızası- ince bir tül gibi indi yüzüme ağır ve sessiz... balkondayım yine çıt çıkarmıyorum -ölüm bizi duymasın- gözlerinle okşa menekşeleri onlar gözyaşlarını sever... kıyıdaki adam |
"unutma herkes birilerinin yarasını taşır uzaklara" der bir mısrasında Birhan Keskin...
Ben senin yarana hep ağlayanım dostum.
bu kadar mı inceden anlatılır.