nemöldürmüş müydüm seni kökünde menekşelerin ben? -yanlış büyüyen bir çiçeği kopardım- sadece... balkonlar merdiven gibi uzuyordu. şubat. ve kelebekler... ve yok olmuşlardı karanlıkta. bir uğultu başlattı göçü kar örtüsünden gelen sessiz ama büyük ama korkunç yalnız büyüyen çiçeği kökünden besleyen o şeyler gibi nemli ve siyah... kendiliğinden sardı duvarı dedi yaşlı kadın bu sarmaşık. hiç ellemedim ölümün nemi yavaş yavaş sızar insana öyle dedi işte o yaşlı kadın hiç elleme kendiliğinden ölürse güzel şeyler güzel kalır. kıyıdaki adam |
unutulmayan her şey gibi
kadim ve değerli
bazı acılar öyle özeldir ki insan acıya acıya yaş'lanıyor