Yağmura Düşkün Orkestra
izleri kaldı
bugüne getirdiğim acıdan çoktu deniz türküleriyle uğurladığım saçlarının kokusu da aynı sabah aydınlığını beklemenin güzelliğinde kurulan uygarlıkların soluğuydu... ve ilkyaz esintileri kamaşır süt dişlerinde süt dişlerinde hep özgürlüğün izleri sonsuz bu devinimin ortasında olduğunu bilsen doyardın göz tuzunla dilinin ucunda kalmazdı hiçbir sevmek ellerin boşta kalmazdı hiç göğe sevdalanırken özlemin... uzak çizgilere takılır aklın yakın sınırlardan sıkılırsın mayıs rüzgarlarıyla gitmeye hazırlanır gibi yenilenmiş bir umutta ölümü düşünmezsin benim yağmura düşkün orkestram yapraklarını saydığım ağacı paylaştığım toprağım ve yıldızları bitmez gecemi yalnızlığına sunduğum sen... kendiyle bitmez çelişkisi kalbimin ev ev anlatıyorum sesini geleceğe... kağan işçen... |
Sağlıcakla kalın.