Sevgili arkadaşım.


Bazı kadınlar tanırım ben ki onlar evlerinde mutfağı aksesuar olarak kullanırler..En fazla bir fincan kahve ya da bir demlik çay yaparlar orada. Günleri restoranlarda, kafelerde geçer ama dünya emekçi kadınlar gününde en ön safta hep onlar vardır. Hatta biraz önce gittiği kafede yumurtası neden rafadan olmamış diye emekçi kız garsona ağır bir fırça atmış olduğu halde koşar emekçi kadınlar günü kutlamasına. Bunlar sesli azınlıklardır aslında..Benim gözümde de emekçi değil yemekçi kadınlardır onlar.

Emekçi kadın ise: Siz şiirinizde o kadar güzel dile getirmişsiniz ki onları üzerine söz söylenmez artık..Onlar sessiz çoğunluktur aslında...Evet..Çoğunluk ama sessiz...Onlar seslerini duyurmaya başladığında çok şey değişecek inşallah.


Selam ve sevgilerimle.

YİNE HAYATLA, YAŞAMLA, TOPLUMSALLIKLLA, EN FAZLA DA KADINLIKLA, TOPLUMUMUZDA KADIN OLMAKLA İLGİLİ ÇOK ŞEY SIĞDIRMIŞ BU ŞİİRİNE BU DEFA DA NAZİK GÜLÜNAYN ŞAİRİMİZ.

DOĞRUSUNU SÖYLEMEK GEREKİRSE ONUN GAYRETİNE, ZENGİN HAVSALASINA, HER ANINA SAĞNAK GİBİ GELEN COŞKULARINA, BİTİP TÜKENMEZ DİNAMİZ VE ENERJİSİNE GIPTA İLE BAKIP TAKTİR ETMEMEK MÜMKÜN DEĞİL.

Kendi yaşam serüvenini verirken, aslında anadolu kadınının yaşam manifestosunu olaganüstü bir uslüp ustalığı ve titizliğiyle anlatmış bu çalışmasında da. Gerçekten de, köyde, mezrada, hülasa büyük şehirlerin dışında kadınlarımız, sığır güder, onların tımarlarını yapar, gübrelerini temizler. Başak zamanında yine orak elinde beş - on dönümlük tarlaların başaklarını toplar. Bu arada kundağa sarılı bebesi tarlada sap saman içinde bir başak yığının dibindedir; kızıl gün ışıklarının altında üzerinde gezinen karınca, çekirge gibi böceklerle adeta mücadele halindedir sabi sübyan bebeleri. Anadır kadın; başındaki dolağının bir ucuyla terlerini silerken, ikide bir bebesini yoklamağa koşar.

Zordur türk toplumunda kadınlık, çok zor. Azıcıkta olsa suyu akan dere kenarına ocağını kurar, çalı çırpıyla su kaynatıp gün boyunca birikmiş çamaşırlarını yıkar. Yine de bitmez işi, çocuklarını da yıkar, kendisine belki de zaman kalmaz, aş ekmek pişirmek için evine koşar.

İşte şairimiz pek çok çalışmalarında, şiirlerinde, bu toplumsal yaşanmışlıkları bıkıp usanmadan dost şairlerine sunar. Yinede bitmiş saymaz işini. Toplumsal yaşamın siyasi, ekonomik, eğitim konularının irdelenmesiyle de görevli sayar kendini.
Kısacası iyi, cesur ve dinamik bir yurttaşın yansıtması gereken yurttaşlık ve toplumsallık görevlerini noksansız başarmaya çalışır.

Nazik Gülünay şairin yansıttıkları aslında her Türk bireyinin, hepimizin yapması gereken görevlerdir. Yalnız şiir yazmakla iş bitmiyor. O şiirleri anlaşılır kılmak gerekiyor. Şiir ve edebi çalışmaların uyuyanları uyandırması gerekiyor. Edebi çalışmalar işlevsel oldukça, okuyup takip edenlere birşeyler verdikçe, umarsız insanı düşündürüp harekete geçirdikçe değerlidir ve gerçekten işlevsel olur. Bu günlerde Türk toplumunun bu işlevselliğe her zamankinden çok daha fazla ihtiyacı vardır.
Bu yolda çaba gösteren, toplumsal olaylar karşısında dinamizm yansıtan şair ve aydın yutseverlerimiz her zaman başımızın tacı, sevgi ve övünç kaynığımız olurlar.

Her zaman dostlarının taktirlerini kazanan Nazik gülünay şairimizi esenlik ve mutlulşuk dileklerimle selamlayıp kutluyorum.
Kemal Polat