Senin Sokağında
Bu şehrin tüm sokaklarını gezdim,
Her birini ezberledim adım adım, Ama aklım… Hâlâ senin sokağında. Işıltılı caddeler, dolup taşan kalabalıklar, Kaldırımlara düşen gölgeler, Hiçbiri dolduramadı yerini, Hiçbiri susturamadı içimdeki fısıltını. Adımlarım iz bırakıyor bu şehirde, Ama hiçbir iz dönmüyor sana. Her köşe başında bir umut, Her virajda bir düş kırıklığı. Senin sokağında saklı hâlâ her şey, Bir gülüş, bir bakış, bir an. Bir kapının eşiğinde unutulmuş hayaller, Puslu pencerede soluk bir umut. Rüzgâr dokunuyor tenime, Sanki senin nefesin gibi. Bir adım atsam, Sesin yankılanacak gibi o dar sokakta. Ama sessizlik… Sessizlik kalıyor geriye. O sokak sessiz, ben sessiz. Bu şehirde her yol sana çıksa da, Senin olmadığın her yol boş, her yol eksik. Bu şehrin tüm sokaklarını gezdim, Dar yolları, geniş meydanları, Köşe başlarında bekleyen eski anıları. Bir gölge gibi peşimde sen, Her adımımda bir kere daha kaybolan. Kaldırım taşları soğuk, Tıpkı sensiz geçen zaman gibi. Bağırmalarım, çığlıklarım, Sana ulaşmaz artık biliyorum. Ama yine de sendeyim. Her sokak, her yol seni hatırlatır. Köşe başındaki kahveci, Hâlâ aynı çayı demler mi dersin? Ya o ağacın gölgesi, Bizi saklayan o eski dal, Hâlâ eğilir mi rüzgâra? Her şey yerli yerinde gibi, Ama sen yoksun. Sen olmayınca, Bu şehir bir harabe, bir sessizlik. Duygularım bir yabancı, Hiçbir yer tam olarak ev değil artık. Her adımda sorular çıkar karşıma, Unuttun mu, unuttular mı bizi? Ama unutmak mümkün değil, Seninle yaşanmış hiçbir şeyi. Sokaklar bile unutmamış, Her taşta, her çatlakta adın yazılı. Bazen durup dinliyorum bu sessizliği, Sanki bir gün senin sesin dönecek gibi. Gözlerim yollarda, yüreğim uzaklarda, Bir iz, bir işaret bekliyorum hâlâ. Ve hâlâ, Bu şehrin tüm sokaklarını gezsem de, Aklım bir tek yerde… Senin sokağında. |