köpüklü rüzgarlara direnen
mısır koçanıyım
şafağın bereketinde
bir goncanın yitik çiy damlası yüreğim
yaşama dair ne varsa dizlerimde




göğü oymaya çalışan inatçı ağaçlardanım
hiç orkide tutmayışım
hoyratlığımdan
acemi bir vadide geçti ömrüm
keçiyollarımın sarmaşıklar gibi olması ondan




"birbirine bağlayıp bulutları "
sallar yapıp
usulca koysam da düş kıyıma
hiç çözemedim örgülerini denizin




biliyorum
bir gün uzaklara bırakılacak ellerim
her bir parmağımdaki amber notalarını
ölümü yüze sıvayan toprağa çalarak




devinimsizim
yapraklar benden meşgul
gandhi gibi söz orucunda değilim
içim geveze tayfaların cenneti






bir çölü geçen karıncaya
bir de
yandaşım cibran’a öykünürüm
toz kaçar kalbime
tuza karılır canım




istanbul’un kör yanına bakıp
"ruhumu yumruklarım"















gönül gençyılmaz