soy atlarıyla gelirdi üzerime acı
ben ölümde kurtulmanın kardeşliğiydim
ayrılıkta...


kış hem lacivert hem kızıl
aynı şarkıya takılmış giderken üstünkörü
aklıma gidişlerin ahengi gelirdi
başka ne gelsin ki...

bu ürpertisiydi tekrarlayanın
ve aşkın tekrarıdır asıl ölüm
tekrarın aşkında...

sivri dal uçları gride cesur
korkak yeşil gözlerinde çocuğun
benim her şeyimde...

öğlene yakın güneşteydik
öğlen de öyle
gölgeye sığındı ayrılık...

kitaplarımı okumayı bırakmadım
akşamüstü dumanına boğulmuş caddeleri
sinema kaçaklığını hiç
kauçuk ağaçlarının yanından geçmeyi
çay içmeye özenmeyi bırakmadım
sen de beni bırakma...

çocuktum:hâla çocuğum
âşıktım:hâlâ aşığım
korkaktım:hâlâ korkağım
sadece ağlamıyorum artık
yakında susacağım...

mahallelerimi özlüyorum
düz ve kıvrılan caddelerini
karlı ve çamurlu yollarını
insan gibi bakan evlerini
ilk yalnızlığımı özlüyorum
son umudumda...


kağan işçen...