Çıplak Ayaklı
İki iz karlı yolda
pardon üç iz üçüncüsü bir araba köpek izlerini sürsem nereye varırım ya nereye kadar insan izleri yukardan bakıyorum kartpostal manzaraya nasıl boyanmış kar ağaçları ey saf beyaz kim var içinde yerinde mi kardan adamın gözleri Ankara’nın soğuğu kalbimi üşüten sevgilim oluyor kar sokağı ruhum titremiyor takip etsem köpeği düşsem kahverengi beneklerin peşine nerede son bulur yolu sevgide mi? şemsiyeli yürüyen insan girsem kapından içeri tüttürür mü bir kızılderili barış çubuğunu ocağın üstünde sac bazlama pişirir mi bir kadın yaşmağını arkasına çalarak elleri mi önde gider usundan çocuklar gelir okuldan yağ sürülür ekmeğe şeker dökülür üstüne karda yuvarlanırlar az sonra izleri seyrederek aşağılara iner gözlerim aynı deseni çizer köpek ve insan yürürken nasıl çıkarız biçimden ya da sınırımızdan dışarıda ayaz var karları savuruyor bakıyoruz sıcacık evlerimizden çıplak ayaklı köpek çıplak ayaklı kent! 21. 2. 2013 / Nazik Gülünay |
Hertarafına dikkatli bakıp izleri nakşetmişsiniz şiire.
Tebrik eder saygılar sunarım.