AKŞAM OLMADANgaleyana gelmeyecek çevremizde insanlar kendi göbek bağımızı keseceğiz indiğimiz engebeli yerlerden gülüşerek çıkacağız kimbilir bir adım ötesi belirsiz belki düşlerimizin açtığı çiçekler değildi alnımızı gölgeleyen dolunay elle tutulur bir şeydi saçmayı umardık insanlara konfetilerle, karanfillerle bayrağımız olurdu umut aklımızı çelmek isteyenler aldatıcı sözlerle keserdi önümüzü avcumuzdan düşerdi kaç gökyüzü yağmur seraba dönüşürdü çöllerde tersinden okuturlardı güneşi bize düşerdi önünü açmak gözlerimizi kocaman açarak derin bir soluk alış gerekir akşam olmadan, gece karanlık basmadan camlardaki buğumuz silinmeden basılıp geçilmeden üstümüze toprağı pazarlanan vatanda! 20. 2. 2013 / Nazik Gülünay |
çağrıştıran yanıyla da
sağlıcakla