kan kalır
uçtum bir zaman
tunelinden geçmişe kapkara akılda yollarım daralır tuttum avuçlarımı rüzgârın saçlarına avuçlarım suça bulanır ne kaldı dünden bugüne kan akan derelerin aklı gözleri açık maviyi düşler dereleri al alır ezilen isyanım üşür düşlerime gömütlerimde saklıdır uzayan gölgesiyle ölülerim kırılmış gövdelerden öteye kuru dal kalır düşünce kaybeder yollarını çıkarlarına nefessiz sokaklarım tırmanır sığıntı kentlere umudu zor alır gerçeğinde bulursam kararan vicdanı masalımda ararım kaçışan hayallerin gölgesini sunarım belleğimi bir çiçek vazosunda saklımda deve yüklü ah-u zâr kalır ezilen ulusların kellesidir tepsisinde sunulan gebeli acılarda haykırışlarını dallarına astığım adak ağacında sevinç kararır ve batarken kendinden utanır gün geriye gözü yaşlı kan kalır... 15.10.2012 Mönchengladbach... |
Bu konuda anlamlı bir şiirdi,
gönülden kutluyorum,
selâmlarımla..