yalan
sen de
unuttun sevgilini sevdiklerini aydınlık karaya boyandığında oklarıyla gözlerinin çapkın bir hovarda edasıyla başkalarını vuruyordun bak göçebe sevda usulca zafere gidenlerin maskesini giyinir seraplı bir hayat düşler yalana bulanmış elleriyle gerçek yaşamın ki ne çoktu senin gibiler sırf bu yüzden boyunlardaki ağır halka zaferde kazanılmış birer madalya gibi taşındı ve her seferinde sürdün toprağının sefaletini kendi etini yiyip kendi kanını içtin bayrağını dikerken yüreğinin sokaklarının topraksız vatanda varlıksız yaşamın olmayan rahatına şükrettin güneşin uzayan saçlarından bir tel bile koparmazken cennetsiz yaşamda azrailden hayat dilendin ve artık üşüyen düşlerine giyinilen yalan kadar kefenin var karanlık gecende kapalı gözler habire koyun sayar... 23.10.2014 Mönchengladbach.. |
Saygımla...